AVZER

Als Avzer eines Morgens aufwacht, ist die Welt auf den Kopf gestellt – die Gezi-Proteste wüten in Ankara. Mitten im Chaos trifft er auf zwei Jugendliche, die ihm blind folgen und ihm voll vertrauen. Er versteht nicht wirklich, was passiert und versucht es auch nicht, er will nur überleben und seine neuen Freunde beschützen. Doch während um ihn herum die Welt brennt, fühlt er eine tiefe Einsamkeit und brodelnde Wut in sich. Şâmil Yılmaz erzählt den Gezi-Widerstand aus der Perspektive des Straßenkindes Avzer, das während der Proteste eine Reise in sein eigenes Innerstes antritt. Wer wird AVZER sein, wenn der Aufstand endet und seine neuen Freunde verschwunden sind?

O Avzer... Sokaklarda yaşayan bir “apaçi”. Bir sabah gözlerini açıyor; hiç kimsenin hayal edemeyeceği bir güne uyanıyor. Çok anlamıyor ne olduğunu. Hiçbir zaman da anlamaya çalışmıyor zaten. Şâmil Yılmaz'ın oyunu, Gezi-Direnişini bir sokak çocuğu olan Avzer’in gözünden anlatıyor. Avzer/Mustafa, annesinin üç yaşında yetiştirme yurduna bıraktığı bir çocuktur. Büyüdüğünde yurttan kaçıp sokaklarda yaşamaya başlar. Ankara’da o zamanlar tadilatta olan belediye binasında yatıp kalkmaktadır. Bir gece sabaha karşı uyur ve uyandığında bambaşka bir Kızılay’la karşılaşır. Kalabalığa, kalabalığın taşıdığı coşku ve kardeşlik atmosferine teslim olur.